to bring or give sad news;
to lament, to deplore, to cry, to scream;
to sound.
Գուժեա՛, աղաղակ բարձ։ Գուժեցէ՛ք հովիւք եւ աղաղակեցէ՛ք. (Երեմ. ՟Ի՟Բ. 20։ ՟Ի՟Ե. 35։)
Գուժեաց եսեբոն։ Գուժեսցեն դառնապէս. (Ես. ՟Ժ՟Ե. 4։ Եզեկ. ՟Ի՟Է. 30։)
Կայր առ դուրս թատրոնին, եւ ձայն աղիողորմ գուժէր։ Ի ձայնէ աղաղակին՝ զոր գուժեաց, փախեաւ աղեքսանդրոս. (Ճ. ՟Ա.։)
Գուժիցէ (այսինքն կոծեսցի) զչար գործսն. (Գէ. ես.։)
ԳՈՒԺԵԼ. ἁκούομαι audior (այսինքն լսիլ). Հնչել՝ գուժի եւ ճչոյ. լսելի լինել ձայնի ողբոց ի հեռաւորս.
Ձայն լալոյ նորա գուժեաց ի ճանապարհս իւր։ Ձայն ի շրթանց գուժեաց լալոյ եւ պաղատանաց։ Ձայն ողորմ գուժեաց ի սիովն. (Երեմ. ՟Բ. 24։ ՟Գ. 21։ ՟Թ. 19։)
Ձայն գուժեաց ի հռամայ. այսինքն մինչեւ ի հռամա. (Մտթ. ՟Բ. 18։)